 |
Geçen hafta, devletin elini çektiği alanlardan söz ediyorduk. Kaldığımız yerden devam edelim. Peki, devlet bu alanlardan çekildiği zaman ne oluyor? İşte size, Türkiye’den bir örnek. Devletin süt ve et üretiminden çekilmesi, devletin hayvancılık politikası olmaması anlamı na geliyor, Türkiye’de yaşadık bunu, 2 yıl içerisinde hayvancılığın nasıl iflas ettiğini hep beraber gördük. Erzurum’da biliyorsunuz o meşhur haralar, çiftlikler kapatıldı, et üretimi yok oldu. Oltu kebabı artık nostaljik oldu. Ayrı ca ithal deli danalı etlerin piyasayı nasıl kapladığı nı ve halk sağlığını nasıl tehdit ettiğini ve bozduğunu hep beraber gördük.
Benzer şekilde SEKA özelleştirilmesiyle, devletin kağıt üretiminden çekilmesi devletin kültür politikası olmaması anlamına geldi. Bu özelleştirme örneklerinden çok açık bir şekilde görülüyor ki, kaybedenler, hayvancılık politikası nın, kültür politikasının yarattığı pozitif dışsallıklardan yararlanan geniş halk yığınları olmuştur, çok net, hiç akademik çalışmaya yapmaya gerek yok. Kazananlar kim? Kazananlar yanlış oluyor, kazanan demek daha doğru. Yanıt, sermaye kesimi, o da bir kısmı, öyle her sermayedar değil, yani daha çok ikincil bölüşüm ilişkilerinde yer alanlar, yani iktidara, hükümete yakın olanlar. Piyasa öylesine acımasızdır ki, herkese avanta sağlamaz. Birtakı m özel sektör temsilcileri, piyasanın böyle ulvi yönünün olduğunu zannediyorlar, ama değil, muazzam bir ikincil bölüşüm ilişkileri vardır. Tabii, bunlar bizim doğrudan etkiler dediğ imiz ve makro düzeyde görülen etkiler. Ama ne yazık ki bunlar pek tartışılmıyor, tartı şma daha çok mikro etkiler üzerine oluyor. Her özelleştirme sonrasında "kim ne kadar işini kaybetti?" , "sendika ne kadar üye kaybetti?" gibi sorular soruluyor ve bunun bir muhasebesi yapılıyor. Tartışmalar genellikle bu düzeyde, halbuki bunu makro düzeye taşımak lazım. Sevinerek söylemeliyiz ki, geçen yıl TMMOB koordinatörlüğünde Emek Platformu bileşenleri tarafından düzenlenen Özelleştirme Sempozyumu’nda bu tür bir fırsat yaratılmıştır. Sunulan tebliğlerden de anlaşı lıyor ki, tartışma bu düzeyde yapılmıştır. Bugüne kadarki özelleştirme uygulamaları ndan görülüyor ki, özelleştirmenin arkasındaki gerçek saiklerden bir diğeri -özelleştirmeyi meşrulaştırmak için ileri sürülen resmi tezleri bir yan bırakın, çünkü bunların gerçek saikle bir ilgisi yok devlet malının ucuza kapatı lmasıdır. Hatırlanacaktır, diğer iki saike (özel sermayeye yeni değerlenme alanlarının açılması ve özelleştirmenin vergilemeyle ikame edilmesi) geçen haftaki yazımda değinmiştim. Bu saik, belki de en güçlü olanı. Devletin sırtı ndan geçinerek oluşmuş bir sermaye sınıfı için, özelleştirme talanı yeni keşfedilmiş bir sermaye birikimi yöntemi olmuştur. Bir kısım sermaye için, neoliberal döneme özgü bu rant yöntemi adeta can simidi görevini üstlenmiştir. Özelleştirmenin nasıl bir talana ve vurguna dönüştüğünü merak ediyorsanız, devletin resmi belgelerine bakmanız yeterli. Bilindiği üzere, Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulu’nun Özelleştirme İdaresi Başkanlığı ve Özelleştirme Fonu’nun faaliyetleri ile ilgili hazı rladığı yıllık denetim raporları var. Bu raporlarda vurgunlar, yolsuzluklar tek tek sergileniyor. Benzer şekilde Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu’nun "Özelleştirme İdaresi Başkanlığı’nın 2001, 2002, 2003 Yılları Eylem ve İşlemlerinin Araştırılıp Denetlenmesine İlişkin Rapor"unda ve Sayıştay’ın enerji sektörüne yönelik raporunda (hatırlanacaktır, bu her iki raporda ortaya konan özelleştirme soygunları Birgün’de ayrıntılı bir şekilde kamuoyunun bilgisine sunulmuştu). Bence bunları basmamız lazım. Aynı PETROL-İŞ’in yaptığı gibi, biliyorsunuz bu sendikamız özelleştirmeyle ilgili suç dosyaları hazırlıyor ve yayımlıyor. Bu suç dosyalarını PETROL-İŞ, haklı olarak daha çok POAŞ ve diğerleri ile ilgili olarak hazırladı. Bu tür dosyaların, sözünü ettiğim son açıklanan raporlar dikkate alınarak bütün sektörler için hazırlanması lazım.
|
|
|
Tanıtım
ANKARA ŞUBE
BASINDAN SEÇTİKLERİMİZ
8. SAMSUN İNŞAAT FUARI DÜZENLENİYOR
