|
Bundan 36 yıl önce Türkiye İşçi Sınıfı’nın sendikalaşma hakkını korumak için harekete geçtiği gün olan 15-16 Haziran yolumuzu aydınlatmaktadır.
Sermaye çevreleri ve onların güdümündeki sendikaların yasal değişikliklerle demokratik sendikacılığı ve DİSK’i boğmayı hedeflemesine razı olmayan işçiler 15-16 Haziran 1970’te gereken cevabı vermiştir. DİSK’in kapatılmasına duyulan öfke, Türkiye işçi sınıfının kendi örgütlülüğüne, sendikasına sahip çıkması adına verilmiş bir cevaptı. İşçilerin istedikleri sendikalara serbestçe üye olmalarını ve beğenmedikleri sendikalardan ayrılma haklarını güçleştiren, toplu sözleşme ve grev haklarını büyük ölçüde kısıtlayan tasarıya karşı iki gün boyunca İstanbul sokakları demokratik haklarının bir parçası olan, örgütlenme ve toplu sözleşme haklarını koruyan yüzbinlerce emekçinin sesine tanık oldu. Üç koldan yürüyüşe geçen işçiler, İzmit, Gebze’den Kadıköy’e, Levent’ten Mecidiyeköy ve Taksim’e, Bakırköy’den Topkapı ve Edirnekapı’ya kadar ulaştılar. Ve Kadıköy’de açılan ateş sonucu, üç kişi yaşamını kaybetti. DİSK ile birlikte işçi sınıfının kazanımlarının yükselmesinden ve bu hızlı büyümeden dönemin siyasi iktidarı rahatsız oldu. Çalışma Bakanı Seyfi Öztürk’ün “Çok yakında DİSK’in çanına ot tıkayacağız!” açıklamasından da anlaşıldığı gibi amaç netti. DİSK’in büyümesini engellemek! DİSK Genel Başkanı Kemal Türkler; “Değişiklik, DİSK’i kapatmayı hedeflemektedir. Tasarı Anayasa’ya aykırıdır, işçi sınıfımız, DİSK’in kapatılmasına izin vermeyecektir” diyerek emekçilerin tavrını net olarak dile getirdi. Çıkarılmak istenilen anti-demokratik yasaya karşı işçiler, “Anayasa Çiğnenemez!”, “DİSK Kapatılamaz” sloganları ile yürüdüler. Örgütlü ve örgütsüz işçiler, siyasal düşünce ayrımlarını öne çıkarmadan tepkilerini ortaya koydular. İşçi sınıfının 15-16 Haziran eylemliliklerinin bir benzeri kamu emekçileri KESK önderliğinde 95 Haziranı’nda yaşadı. KESK tarihçesinde eylem şu şekilde anlatılır: "1 Haziran 1995 tarihinde KÇSKK (Kamu Çalışanları Sendikaları Konfederasyonlaşma Kurulu) tarafından baskı ve sürgünlerin durdurulması, siyasi iktidarın yargı üzerindeki baskılarının kalkması, meclise sunulan grev ve toplu sözleşme hakkı içermeyen anayasa değişikliği maddesinin geri alınması ve grevli-toplu sözleşmeli sendika hakkının anayasal güvenceye kavuşturulması taleplerinin ön plana çıkarıldığı eylem programı açıklandı. Eylem programına göre; her ilde bazı etkinlikler gerçekleştirilirken oturma eylemini sendika başkanları 15-16 Haziran günleri Ankara Güven Park'ta başlatacak, 17 Haziran'da diğer illerden gelen kamu çalışanlarıyla birlikte iki gün Kızılay Meydanı'nda oturma eylemi devam edecek, sonuç alınmadığı durumda 19 Haziran'dan itibaren iş bırakılacaktı. 15-16 Haziran 1970 işçi direnişi, eylem tarihinin belirlenmesinde esas alınmıştı. Eylem planlandığı gibi yürütülürken özellikle medya adeta sansüre uğradı. Hükümet, eylemi yasadışı olarak ilan etmekten öte neredeyse tepki vermedi. Bu eyleme 150 bin kamu emekçisi katılmıştır. Sendika yöneticileri eylemin 2 gün öncesinden Ankara'nın merkezi olan Güvenpark'ta çadır kurarak ve açlık grevi yaparak eylemin gerekçelerini Türkiye ve Dünya kamuoyuna aktarmışlardır. Bu eylem sonrasında Anayasa'da yapılan değişiklikle kamu emekçilerinin örgütlenme ve üyeler adına toplu görüşme yapma hakkı kabul edilmiştir. Bu değişiklik parlamentonun kendi istem ve iradesinden çok, kamu emekçilerinin grevli-toplu sözleşmeli sendikal haklar mücadelesinin zorlamaları sonucunda olmuştur. Parlamentonun kısıtlayıcı, kendi istemleri ile örtüşmeyen ve bütün nihai kararları işveren devlete bırakan bu anayasal değişikliği protesto etmek için 19-20 Haziran'da ülke genelinde iş bırakmışlardır. 16-17 Haziran'da 150 bin kamu emekçisi ile 2 günlük geceli-gündüzlü yapılan oturma eylemi, kamu emekçilerinin yaratıcı inisiyatiflerinin önemli ve yeni bir örneği olmuştur. Emekçilerin ve ezilenlerin mücadele tarihine yeni bir sayfa olarak girmesine tahammül edemeyen iktidar ve devlet güçleri kamu emekçilerinin sendika başkanlarını ve temsilcilerini gözaltına alarak cezalandırma mantığı gütmesine tüm ülke genelinde kitlesel tepki gösteren kamu emekçileri tüm illerde iktidar ortağı olan DYP ile binalarını onbinlerce kamu emekçisi ile kuşatarak yeni bir eylem sürecine girmişlerdir. Gözaltına alınan temsilcilerini emniyette ve adliyede yalnız bırakmayarak Ankara'da onbinlerce kamu emekçisi Sakarya Caddesi’nde toplanarak Ankara Adliyesi’ne yürüdü. İstanbul'da ise; yine onbinlerce kamu emekçisi temsilcilerinin gözaltına alınmasına karşı Kadıköy Meydanı'nda oturarak temsilcileri serbest bırakılıncaya kadar geceli-gündüzlü oturma eylemi yaptılar. O güne kadar yapmış olduğu bir günlük iş bırakma eylemlerini de iki güne taşıdılar. Siyasi iktidarın ve devletin bu büyük eylemi, basına ve medyaya da müdahale ederek görmezlikten gelme ve geçiştirme mantığına rağmen, kamu emekçilerinin bu eylemi dünya basını ve medyasında "Türkiye'de Olay!", "Tienenman Meydanı’ndan sonra, Türkiye'de yüzbinlerce kamu çalışanı Ankara meydanında yatıyor" başlıkları ile olay haber olarak geçmiştir. " 36 yıl önceki tablo, çalışanların egemenlerle olan mücadelesi açısından bugün de değişmemiştir. Günümüzün egemenleri, saldırılarını işçi sınıfı ile sınırlamayıp bütün çalışanlara yöneltmiştir. Sermaye kendi küresel örgütlülüğünün önündeki tüm engelleri kaldırırken, emek cephesi de kendi küresel örgütlülüğünü yaratmak zorundadır. Emek cephesi işçi sınıfı ile sınırlı olmayan, ücretli çalışan herkesi içine alan bir noktadan yeniden tanımlanmaktadır. "İşçi-memur elele genel greve" sloganı bu gerekliliğin somut ifadesi olmuş ve alanlar, çalışanlar tarafından ortaklaşa kullanılır hale gelmiştir. Dün olduğu gibi bugün de sermayenin yapısal krizi ile birlikte ilerleyen neo-liberal politikaların yarattığı toplumsal tahribatın temelinde, uzlaştırılması mümkün olmayan emek-sermaye çelişkisi bulunmaktadır. Emek ve demokrasi güçleri, sermayenin küresel saldırısına karşı yaratacakları-küresel-direniş biçimlerini, alternatif mücadele araçlarını, örgütlenme biçimlerini ve eylem tarzlarını günlük hayatın bir parçası olarak içselleştirebildikleri ölçüde etkili ve kalıcı kılacaklardır. Dünyanın bütün emekçileri birleşin! Elektrik Mühendisleri Odası
Ankara Şubesi
Yönetim Kurulu
15.06.2006
|
Tanıtım
ANKARA ŞUBE
BASIN AÇIKLAMASI
TÜRK TELEKOM A.Ş. GENEL MÜDÜRLÜĞÜ NATO VE TAFİCS GRUP MÜDÜRLÜĞÜ`NE ZİYARETTE BULUNULDU
